Vorige week ben ik van mijn fiets gelazerd en nu heb ik een korstje op mijn knie. Zo een waar ik vroeger altijd aan ging krabben, elk nieuw korstje weer. Mijn moeder zei natuurlijk dat ik dat niet moest doen, maar daar trok ik me niets van aan: krabben was lekker en dus daarom!
Nu krab ik niet meer. Meer een kwestie van ijdelheid dan van beheersing, want die knie die moet weer heel. 't Is toch verdorie van de zotte om als grote mevrouw met kinderknieen door het leven te gaan.
4 opmerkingen:
Je kunt ook gewoon een lange spijkerbroek aandoen met van die appeltjes op je knieen gestikt!
Hihi. Ja, en dan een lolly in mijn mond stoppen zeker...
ja leuk en staartjes ...
maarre wat ik wil weten..hoe kwam dat nou dat je van je fiets viel?
Kwam na een potje tennis om een uur of 22 van Strokel af, racete de brug af, kwam met bloedgang naar beneden, alwaar ik opeens op een stuk weg kwam waarvan het asfalt weggeschraapt was. Was nergens aangekondigd, dus ik schrok nogal. Ik remde, kneep harder in mijn voorrem dan in mijn achterrem, dus werd ik gelanceerd. Ging wel een meter de lucht in! Broek kapot, knie kapot, hand kapot, beurse arm, zere polsen, spaak kaduuk, verbogen remmen, stuur verbogen, trappers scheef, etc. Heb al bloemetje gehad van de wegwerkers en mag ook rekening opsturen. Heb fijn nieuwe trainingsbroek gekocht (40 euro) en wacht nog steeds op mijn fiets. Ga nu met een leenfiets door het leven.
Een reactie posten