Ik heb het al vaker gezegd: blogland is een land apart. Voorbeeld: in blogland noemen ze anonieme lezers 'lurkers', terwijl in het dagelijks leven lurkers gewoon 'lezers' worden genoemd.
Lieve bloggers in blogland, ik zou tegen jullie allemaal willen zeggen dat het niet meer dan normaal is dat je niet weet wie je werk leest. Het is het lot van schrijvers dat ze niet weten bij wie ze op het nachtkastje liggen, of op schoot, of in de auto, of op het strand.
Als je een tijdschrift koopt, of een boek misschien, ben je toch ook geen lurker? Dan ben je gewoon iemand die leest, niet meer, niet minder.
Het woord 'lurken' uit de pen van bloggers geeft me bijna het gevoel dat ik iets stiekems doe. Maar lezen is toch niet stiekem, beste bloggers?
O ja, in de dikke van Dale (1982, negende uitgave) wordt lurken als volgt omschreven: 1.(hoorbaar) zuigen en 2. een pruttelend geluid geven.
Dus beste, al dan niet anonieme lezers, lees gerust verder hier en maak je maar geen zorgen. Voor mij ben je geen lurker, je bent gewoon wat je bent. Een lezer. Welkom!
9 opmerkingen:
Weer wat geleerd... ik dacht dat lurken uit een flesje drinken was (als in: ik lurk aan een een biertje)
Nou ja: ik ben hier iig geen lurker en sta gewoon met mijn harses op internet.
Uit de kast, maar dan anders.
Lurker? Wat een raar woord. Net als schrijverd trouwens:-) Wat dat betreft is blogland inderdaad een raar wereldje met geheel eigen woorden.
Maar als ik er nog eens over nadenk. Lurker? De vergelijking met een boek schrijven waarbij je ook niet weet wie het op het nachtkastje heeft liggen. Ik denk dat ik dan wel begrijp wat het woord lurker inhoudt. Bij het schrijven van een boek en het liggen op het nachtkastje zit vaak veel tijd. Meer tijd in ieder geval dan bij het bloggen en het ontvangen van reacties. Soms binnen 3 minuten na plaatsing...40 lezers (anoniem) of 20 reacties. Ja dat mag, maar het voelt soms alsof je op je vingers wordt gekeken. Ik heb er nog één: ik had een anonieme lezer die echt de hele nacht rondspeurde op mijn blog en allerlei pagina´s las gedurende een week of twee (vooral ´s nachts tuusen 00.00 en 03.00). Dat was/voelde ook als lurken, nu je dat woord hebt genoemd snap ik het.
Ik denk dat het met het tijdsverschil te maken heeft. Je plaatst en hup daar zijn ze weer. Terwijl je bij een boek of tijdschrift al lang vergeten ben wanneer je het ook alweer schreef als iemand het leent in de bieb of beter nog koopt in de boekhandel.
Nou, gelukkig ben ik een blogger en een lezer en geen bloggerd of lezerd...crazy world blogland.
Maar altijd leuk om weer wat te leren, ik hou hem erin: lurker...klinkt goed
tussen natuurlijk
Bladerend van blog naar blog kom ik hier even lezen.
Lurken voor lezen.
Of lurken voor lezen zonder reactie.
En dat vind ik het verschil met papier lezen.
Met een blog kun je nog iets achter laten.
En soms doe ik dat en soms niet.
Maar meer en meer ben ik blogs aan het lezen en laat ik de boeken liggen.
Vriendelijke groet uit Amsterdam-ZuidOost
Volgens mij was ik hier al wel eerder en reageerde ik ook al een keer. Of niet? Af en toe waai ik via via hier binnen. Dus stiekem lurk ik hier. ;-)
Hear, hear, helemaal mee eens. Ik schrijf om gelezen te worden, en wie wil reageren, leuk, maar het hoeft niet! Ik reageer zelf eigenlijk alleen als ik vind dat ik iets toe te voegen heb....
Een prettig stukje! En dank je voor je welkom.
Beste Margriet, Ik lurk wat af in mijn leven en daar schaam ik me niks voor. Ik ben geen blogger, maar lees wel altijd jouw fantastische verhaaltjes, anekdote's, levensverhalen, ervaringen, etc. En ik geniet ervan. Soms een stuk herkenning, dan weer een ogen opener. Fijn om te lezen dat je het leven met een beetje humor kan relativeren. Je moet toch wat doen om in deze rare werled overiend te blijven. Dankjewel dat ik van je lurken mag!
Groet,
Anne Marie
zal ik doen ;-)
Een reactie posten