Paris

En toen bedachten we dat het leuk zou zijn om nog even een paar dagen naar Parijs te gaan.
Dus.
Boekte de Kale Man een hotel voor ons, vroegen we de liefste baby van Harderwijk om alsjeblieft please please please met ons mee te gaan, en vooruit, vroegen we zijn ouders ook maar mee omdat die tenslotte precies weten hoe die baby werkt en zo, en waren we op vrijdagochtend zomaar om een uur of 11, 12 in Parijs.
Ik zeg 11, 12 uur, dat u dat maar even goed in de oortjes knoopt.
En waar waren wij precies om 11 circa 12 uur op die vrijdagochtend?
Wel, wij waren in een hotel in de buurt van de Sacre Coeur, u weet wel, die grote bolle witte kerk op die heuvel in die schilderswijk.
Het was niet echt een hotel om over naar huis te schrijven, en ook niet om op je blog te zetten eigenlijk, maar daar ging het ook allemaal niet om, want mén, we waren in Parijs.
Ik zeg Parijs.
Een hele grote, drukke stad met heel veel bezienswaardigheden en dingetjes te doen enzo, zo'n stad waar je een beetje hyper van wordt en waar je al die dingetjes die te doen zijn, ook echt wil doen, zeg maar.
En al die dingetjes die te doen waren, hebben we dus ook gedaan.
Ik bedoel, echt gedaan dan ook!
Inclusief de allerliefste baby met zijn ouders, gelukkig, heureusement, hiep, hiep hoera.
Dat wil zeggen dat we dus op die ene vrijdag na 11 circa 12 uur die Sacre Coeur hebben gezocht, pardon, bezocht bedoel ik (twee rosé), daarna op het Place du Tertre zijn geweest met al die schilders en silhouettenknipperds die je het geld zo graag uit je beurs kijken, de metro hebben genomen met buggy en baby, de Eiffeltoren van onderaf hebben bewonderd, daar in de buurt veel te dure colaatjes en roseetjes hebben gedronken, een rondvaart hebben gemaakt over de Seine en tenslotte om een uur of 11, 12 's nachts met 7 personen ongegeneerd een viertal pizza's hebben weggevreten op onze veel te kleine tweepersoonskamer.
Ze waren lékker, jonge, die pizza's, en als ik zeg, lékker jonge, dan bedoel ik ook echt lékker jonge!
Dat jullie dat maar even weten!
Dus.
Toen kwam de tweede dag.
Op ons lijstje stond de Notre Dame en verder eigenlijk niks. Ja, wat verder Ter Tafel Kwam, bijvoorbeeld nóg een keer de Eiffeltoren, maar dan bij nacht, of iets geheel anders dan dat.
Het werd, lieve lezers, de Notre Dame, alwaar ik op een heel ongemakkelijk stoeltje in zogenaamd serene rust een uurtje heb bijgedommeld omdat de rest van de equippe elders was, dwz. wachtend in een rij, drinkend op een terras, voedend van melk, etc).
Daarna deelden we ons op: twee fanatiekelingen gingen fietsend Quartier Latin in, en de rest werd alleen gelaten met de Allerliefste Baby van Harderwijk en zijn moeder, (hiep, hiep,hoera, want baby's zijn zo leuk, vooral als ze van een ander zijn) op het plein van Centre Pompidou. Ze keken er naar straatartiesten, kochten rosé en cola in blik, en genoten van dat wat er was: de zon, het plein, het publiek, het opgaan in de stad en elkaar.
Zo ging dag 2 zomaar voorbij en brak dag 3 stiekem aan.
De dag van het afscheid.
Nog één keer met de metro, toe, vooruit, het Louvre, de Tuileries, de Champs Elysées, de Arc de Triomph, de aller allerlaatste keer de metro, nog één stukje watermeloen, de tassen in de auto, de terugweg, au revoir Paris, c'était formidable, jusqu'au l'année prochaine.
Een ijsje bij de Mac, kuskus tot gauw, slaap lekker en we zien jullie gauw, knuffel de baby en ja, we gaan jullie missen...

Paris.

Paris.

Ik wil zo nóg een keer!

Centre Pompidou

Een kunstenaar aan het werk

Het Louvre. Het lijkt wel of die beelden me aankijken. Of ben ik nou gek...

De Sacre Coeur, voor menigeen wel bekend, schat ik in. Overdag zo mooi, maar 's avonds een plek waar jongens in ronkende auto's naar meisjes lonken. Wat een anti-climax!

Ach ja, deze meneer was lachen. Hij wist waarschijnlijk zelf ook wel dat wat ie stond te doen, werkelijk nergens op sloeg. Ieder ander zou dat beter kunnen dan hij. Hij kreeg 2 euro van ons omdat we ons kostelijk met hem hebben vermaakt.

Ik hoop dat ie van de opbrengst lijm voor zijn snor gaat kopen...

Detailopname van de pyramide die bij het Louvre staat. Omdat het de eerste zondag van de maand was, was er gratis entree, met als gevolg dat er een rij stond die tot aan Brussel doorliep. A propos, wij zijn daar niet in gaan staan, hoor. Wij gaan nog naar de Efteling dit jaar (AH spaarkaarten), dus daar kunnen wij onze lol nog ruimschoots op.

En ja, als uitsmijter mijn allerbeste foto...Avec plaisir!