Een man van staal kijkt op zijn hurken uit over een gewezen zee, thuis zit een kind zuchtend gebogen over ingewikkelde parabolen, de wanhoop nabij. Staren naar het water, staren naar sommen, staren naar dingen die onbegrijpelijk of ver weg zijn. Ik benijd geen van tweeën, want van hurken krijg ik kramp en van wiskunde ook, alleen dan op een andere plek.
PS: deze stalen kanjer staat op de dijk bij Lelystad. Het is een kunstwerk van Antony Gormley.
5 opmerkingen:
Mooi kunstwerk. Wiskunde sucks. In Havo 2 ging het licht al uit bij mij, bij de vergelijkingen. Toen de sinussen en de tangensen aan bod kwamen, ben ik maar gestopt met het volgen van de lessen.
In de volksmond wordt dit kunstwerk Poepende Reus genoemd!
@monique: Echt? Dat wist ik niet. Heb jij 'm al gezien?
Ik vind het echt prachtig!!! Normaliter ben ik niet zo van de moderne kunst, maar dit vind ik echt schitterend.
Ik ben best wel goed in staren (zeker in wiskundeboeken bij huiswerkbegeleiding van de kids...pfff dan staar ik wat voor me uit in de hoop dat he mij eerder te binnen schiet dan hun) en ik vind dit beeld van de starende man prachtig en heel herkenbaar. PS. Ik zit heel graag op m´n hurken, ook gek hè?
Het is niet verlicht zeker ´s avonds?
Een reactie posten