O jee...

Goed.
Ik beken.
Ik wil het niet langer voor me houden.
Komt ie: ik heb gisteren naar Boer zoekt vrouw zitten kijken.
Maar!
Ik kon er niets aan doen, want ik was ziekjes.
Of nou jaaa, ziek, ik kreeg zomaar verschrikkelijke hoofdpijn.
Dus.
Deed ik rare dingen. Ik lag de hele dag in mijn bed en sliep zo nu en dan een kwartierje,
slobberde glaasjes water, at wat aspirientjes en was uiteindelijk zo ver opgeknapt dat ik een beetje naar de tv kon kijken.
Boer zoekt vrouw dus.
Het is een mal programma, mensen, het is vreemd. Al die mensen die zo wanhopig verlangen naar een levenspartner dat ze zelfs een kwart van Nederland (!) laten kijken naar hun versierpogingen. Heel apart.
Echter.
Ik heb geen versierpogingen gezien. Geen steelse blikken, geen hartstocht. Nou lijkt me dat ook heel moeilijk om dat op tv te tonen. Geen haar op mijn hoofd die er aan moet denken om dat en public uit te gaan lopen zoeken. Maar goed, er zijn dus mensen die dat wél durven. En daar heb ik dus naar gekeken. En weet je wat nu het ergste is? Dat ik nieuwsgierig ben geworden en volgende week weer ga kijken waarschijnlijk.
Vreselijk.
Zou het ooit nog wel goedkomen met mij?