Want ik vond het heerlijk om zo vroeg door de straten van de stad te fietsen, overal de gordijnen nog dicht te zien, de vogels te horen kwetteren, de dag te zien beginnen. Het was wel grauw, qua kleur, maar het gevoel van binnen was zo lekker fleurig. Nog steeds, trouwens.
Ik ben vandaag zó fleurig dat als iemand me voorstelt om met de vakantie met het hele gezin te gaan fietsen in Vietnam, ik zelfs ja zou zeggen. Ik bedoel maar, en dat terwijl ik niet echt een vakantiemens ben.
Maar!
Ik kan het altijd nog worden.
Toch?
2 opmerkingen:
Ik vind het ook heerlijk om buiten te zijn als alles nog rustig is. En wat een mooie bos bloemen heb je daar op de fiets.
Ik zou het niet doen... een vakantiemens worden. Niks an.
Een reactie posten