Kramperen

We zitten op een heuvel in de Pyreneeen. 's Nachts staat de maan met een dikke grijns op haar bleke gezicht te kijken naar hoe ik me bukkend en in het donker tastend in m'n slaapkzak wurm. Krekels zingen hun lied, gedempte stemmen omringen me. Ritsen gaan open en dicht, slippers sloffen over het grind.
'Truste mam,' zegt Jongste, die voor het eerst alleen in een tentje ligt.
'Truste, skatje' zeg ik, en dan draai ik me om en probeer ik de harde en stenige grond niet te voelen die door het matje heen komt. De nacht is gaterig, ik ben veel wakker en op een gegeven moment lig ik als een vacuum getrokken rollade in de slaapzak omdat de Kale iets onhandigs doet.
Het geeft niet.
Het is vakantie namelijk.
Twee weken hoeft dit maar, en het schijnt vanzelf te wennen...