Na zo'n ontboezeming als in m'n vorige blog vind ik het altijd een beetje lastig om weer bij u terug te komen. Ik hou er namelijk niet zo van om dat kwetsbare in mij te laten zien.
Ik ben natuurlijk liever een stoer wijf dan een onzekere muts, dat snapt u, maar hé, ik heb niet zo'n knopje op mijn lijf dat daar 24/24h voor kan zorgen.
Ik ben geen robot, en al helemaal niet voorgeprogrammeerd. In het hele concept van wie of wat Margriet Breet is, is geen dienstregeling te vinden, geen vervoer, geen uitleg, geen regels, geen plan. Het concept MB is een lijnloos schrift met daarin een mix van stof van voorbije jaren, en vrije ruimte voor de toekomst.
Het schrijft zich door het leven heen. Zolang ik leef zal ik de inkt zijn en zal het schrift beschreven worden. Soms stoer, soms kwetsbaar, of ik dat nou wil of niet.
U en ik zullen het er mee moeten doen. Het wordt in ieder geval een schrift waar er maar 1 van bestaat.
En trouwens, dat geldt ook voor het concept waarin ú de hoofdrol speelt. Dat u dat maar even weet!
1 opmerking:
Tja, en dan heeft er ineens niemand een openlijke mening...
Ga gewoon zo door Margriet we kennen je toch... (en mezelf ook een beetje)
Een reactie posten