Gisteren de hele dag gerepeteerd, alles opstekop en door de war gegooid en uiteindelijk nogal gefrustreerd de deur gesloten. Ik weet heus wel dat het er allemaal bij hoort, bij zo'n proces van een stuk maken, maar ik vind het niet het leukste onderdeel.
Het is dat de Muzikant het hoofd koel houdt, anders had ik al lang heel driftig lopen kermen en bleren en dramatisch lopen doen en het hele stuk overboord gefikkerd en alles afgeblazen en zo.
'Komt wel goed, het betekent dat het bijna af is,' zei de Muzikant gisteren steeds.
Ik ben blij dat ie er is, die Muzikant.
En dat ie zo weer komt.
Over een uur gaan we weer.
Tot 17 uur gaan we oefenen, oefenen en oefenen.
En daarna ga ik fijn uit.
Naar de Amsterdamse schouwburg om te kijken naar een voorstelling van Wim VandeKeybus. Iets met dans en pop en een fotograaf. Schijnt erg bijzonder te zijn.
Fijn, zo iets om naar uit te kijken. Bij die vandeKeybus is 't in ieder geval al wél gelukt. Die heeft een stuk dat klaar is. Die heeft die stroop allemaal al gehad. Geluksvogel.
1 opmerking:
Na gedane arbeid is het straks goed rusten...
En daarbij: wij komen zondag met zijn drietjes, hoe leuk is dat? ;)
Een reactie posten