Mijn mobiel is in reparatie, en nu zit ik dus zonder.
'Lekker rustig, toch,' zei de Kale in het voorbijgaan.
'Niks aan,' riep ik.
'Hoe lang duurt je ellende?' vroeg de Kale op de valreep.
'Morgen heb ik 'm misschien terug,' zei ik nog.
En toen verliet ik het pand waarin ik me begaf. Mijn gezicht werd weerspiegeld in de deur. Ik kreeg een vreemde blik voorgeschoteld, een beetje verweesd met een vleugje paniek.
'Help,' piepte het zacht in mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten