dwarf

Dezelfde foto, maar wel effe wat veranderd...

Waar ik zo al druk mee doe...




fotografie: Hettie Koens

Deze foto is gemaakt in de aanloop naar een stop-motion project waarin ik samen met een vriendin een filmpje heb bedacht. Iets met wolken en dromen en gouden druppels, van bovenaf gefotografeerd. Op de grond ligt een blauw laken, de wolkjes zijn zelfgemaakt van papier en fiberfill. Het fototoestel is gemonteerd aan een plank op een hoge huishoudtrap, met gevaar voor eigen leven. Bovenstaande foto is gemaakt als test, om te kijken of het beeld okee was en of het er een beetje uitzag allemaal. Voor dat wat we voor ogen hadden, bleek ik beslist heel erg ongeschikt te zijn, zowel qua lichaam als geest, dus daar hebben we gelukkig een schattige danseres voor gevonden. Het resultaat van dit hele project zal binnenkort te bewonderen zijn op you-tube.
Als u ook zo'n foto wil van uzelf, neem dan contact met me op, dan sluis ik u door naar mijn vriendin die voor een schappelijke prijs ook zo iets fantastisch voor u maakt!

vroeg op

Ik zat vanmorgen al vroeg op de fiets en dacht: misschien ben ik dan tóch een ochtendmens.
Want ik vond het heerlijk om zo vroeg door de straten van de stad te fietsen, overal de gordijnen nog dicht te zien, de vogels te horen kwetteren, de dag te zien beginnen. Het was wel grauw, qua kleur, maar het gevoel van binnen was zo lekker fleurig. Nog steeds, trouwens.
Ik ben vandaag zó fleurig dat als iemand me voorstelt om met de vakantie met het hele gezin te gaan fietsen in Vietnam, ik zelfs ja zou zeggen. Ik bedoel maar, en dat terwijl ik niet echt een vakantiemens ben.
Maar!
Ik kan het altijd nog worden.
Toch?

Maanziek

En toen fietste ik langs het water,
de nacht dat de maan vol was
en
ik vol was van de maan.
Ik keek naar de lichtjes aan de overkant,
hoorde het water kabbelen,
voelde de kou op mijn wangen,
hoorde mijn fiets geluiden maken,
niet precies te duiden,
maar wel lekker laag en brommig,
alsof er iets vast zat,
maar er zat niets vast want hij trapte nog zalig.
Krrg, krrg deed ie,
of zoiets.
En vanmorgen,
toen ik al vroeg in de auto zat,
was de maan er nog steeds.
Zo mooi, zo rond, zo vol,
en nu is het alweer vier uur 's middags
en ik praat nog steeds over die maan,
of ik denk er aan,
of ik schrijf er over.
O o, o,
die volle manen toch, zo prachtig.
Ik vier ze met liefde!

voorspelling

Há!
De nachten worden weer kouder.
Da's goed, da's helemaal okee.
Dat past precies in mijn straatje, want ik reken nog behoorlijk op een koufront.
Een koufront, Margriet?
Ja, ne koufront, skattekes.
En wel in de maand februari, met als toetje op de 19de een elfstedentocht.
Dus.
Lamaarlekkereffekomendiekou.

inzicht

Die voeten, die dragen me wel, dat dacht ik toen ik ging, op weg naar verder, naar voorbeelden, dingen.
Dingen die groter waren dan ik, mooier, grappiger, beroemder, wilder, moediger.
'Hallo dingen,' zei ik, 'ik wil net zo zijn als jullie.' Ik oefende me suf, leerde, probeerde, slaagde soms, maar ging uiteindelijk weg omdat er weer iets anders was, iets mooiers, iets beters dan al het andere ooit.
Toen ik eindelijk bij het beste was, werd ik niet opgemerkt.
'Waarom ziet niemand me,' schreeuwde ik verbaasd.
'Omdat je jezelf vergeten bent, schat,' schalmde het door de ruimte. Er klonk gelach, ik werd vertrapt door grote, platte voeten die dansten in hun ruime, geplaveide baan.
Ik belandde in de berm, boos, verdrietig, opstandig, moe.
'Willen jullie me verder dragen?' vroeg ik mijn voeten.
'Ja,' zeiden ze vermoeid, 'maar alleen nog maar terug naar jezelf.'

O jee...

Goed.
Ik beken.
Ik wil het niet langer voor me houden.
Komt ie: ik heb gisteren naar Boer zoekt vrouw zitten kijken.
Maar!
Ik kon er niets aan doen, want ik was ziekjes.
Of nou jaaa, ziek, ik kreeg zomaar verschrikkelijke hoofdpijn.
Dus.
Deed ik rare dingen. Ik lag de hele dag in mijn bed en sliep zo nu en dan een kwartierje,
slobberde glaasjes water, at wat aspirientjes en was uiteindelijk zo ver opgeknapt dat ik een beetje naar de tv kon kijken.
Boer zoekt vrouw dus.
Het is een mal programma, mensen, het is vreemd. Al die mensen die zo wanhopig verlangen naar een levenspartner dat ze zelfs een kwart van Nederland (!) laten kijken naar hun versierpogingen. Heel apart.
Echter.
Ik heb geen versierpogingen gezien. Geen steelse blikken, geen hartstocht. Nou lijkt me dat ook heel moeilijk om dat op tv te tonen. Geen haar op mijn hoofd die er aan moet denken om dat en public uit te gaan lopen zoeken. Maar goed, er zijn dus mensen die dat wél durven. En daar heb ik dus naar gekeken. En weet je wat nu het ergste is? Dat ik nieuwsgierig ben geworden en volgende week weer ga kijken waarschijnlijk.
Vreselijk.
Zou het ooit nog wel goedkomen met mij?

het moet simpeler



Ik ben bezig aan een boekje voor een leesmethode. Daarin moet ik een aantal onderwerpen behandelen die uitgelegd moeten worden aan kinderen. Het is erg leuk om te doen, maar het moeilijke eraan is dat het op een laag niveau geschreven moet worden. Avi M4, voor de kenners. Dat betekent dat ik korte zinnen moet maken, voornamelijk 1- en 2 lettergrepige woorden mag gebruiken, maar man, wat is dat ingewikkeld. Normaal gesproken hoor je blij te zijn met hoge cijfers, maar bij deze klus werk werkt het juist andersom. Mijn behaalde score is steeds te hoog, en dat betekent domweg dat de tekst simpeler moet. Ik moet dus gaan hakken en schrappen, en dat is moeilijk als je zoveel uit te leggen hebt.
De onderwerpen die ik behandel zijn:
Zand
Follies
Hoe leeft een blinde in zijn huis
en
Waarom komen er zoveel krokodillen voor in kinderboeken.
Waarbij aangetekend moet worden dat het woord 'follies' sowieso al te ingewikkeld is, en krokodillen te lang. Lekker dan! Margrietje is voorlopig nog niet klaar...

en, en, en ...

Het regent en het regent alsmaar, en wanneer stopt het dan, en wat moeten we met de spruitjes
en de prei en de boerenkool en worden we voorgelogen over de hoeveelheid giftige stoffen?
En waarom moet ik toch de hele dag denken aan die film met Julia Roberts, Erin Brockovitch, juist, en zal ik een knip in m'n haar doen of het los laten hangen en wat zullen we eens gaan eten vandaag en o ja, ik moet hoognodig op zoek naar een autootje met 5 deuren, maar het is raar dat men het altijd over 5 deuren heeft, want de achterklep is geen deur maar een klep.

nieuw schuurtje

Vorig jaar september is ons schuurtje afgebrand, en gisteren kregen we eindelijk de nieuwe.
Ik was intussen behoorlijk gewend aan de ontstane ruimte, en moest dus even slikken toen deze werd neergezet. Maar goed, ook hier wen ik wel weer aan, en ik moet zeggen dat het best lastig was om geen schuur te hebben. Ik had nergens plek om iets op te ruimen, en dat kan vanaf nu dus weer wel. Fijn!
Eens kijken hoe lang het duurt voor ie weer volgestouwd zit...  

vredelievend antwoord

Of onze soldaten de Afghaanse soldaten moeten leren vechten?
Welnee.
Laten we liever leren lief te hebben.

Wegtetteren

In de tuin, aan de tak van een leileinde, heb ik een slinger met pinda's en vetbollen hangen.
Een dikke vette zwarte merel denkt dat ie daar de baas over is en tettert derhalve alle smachtende musjes en koolmeesjes weg.
Flauw!

gesprek

O jeetje.
Morgen wil de Kale Man met me spreken.
Over de datum van de zomervakantie én de invulling ervan.
En hij klonk heel streng.
Dus.
Moet ik nadenken.
Over iets waar ik heel erg slecht in ben.
Nog geen 21 uur en 14 minuten geleden wenste hij me een gelukkig nieuw jaar, en nu doet ie dit.
De rotzak!