kater

Wij hebben een rode kater waar ik kanarie van word. Het beest loopt de hele dag te zeuren om eten, zácht eten in plaats van brokjes, en als het dan eenmaal in zijn bakje ligt, vreet ie het niet, om vervolgens weer van voren af aan te gaan lopen mauwen en zeiken dat ie eten wil.
Verder sproeit hij tegen iedere fiets of auto aan die geparkeerd word op de oprit, hij sproeit deuren onder en je jas ook als je niet uitkijkt. Hij is 'geholpen', ooit, maar het heeft niets uitgemaakt.
Verder is hij gefixeerd op de deur. Zodra die open of dicht gaat, wil hij er doorheen. Maakt niet uit of het naar binnen of naar buiten is, hij wil er gewoon doorheen. Hij ligt zelden rustig op de bank, wil niet op schoot of opgepakt of geaaid worden, valt soms zomaar mensen aan en duldt geen andere kat in zijn nabijheid. Ik heb er ooit aan gedacht een kattengedragstherapeut te benaderen, maar toen ik hoorde wat dat moest gaan kosten was dat onmiddellijk van de baan.
Zoals ik al zei, ik word kanarie van 'm.
Maar nu.
Nu zitten we met die kat.
De helft van het gezin vindt hem leuk, de andere helft niet. En vanmorgen betrapte ik mezelf er op dat ik aan het fantaseren was over hoe het zou zijn als hij weg zou zijn. Gewoon weg, zeg maar.
O, hoe zalig zou dat zijn.
Geen gemauw meer aan de oren, geen gedraai meer om het been.
Is er misschien iemand onder de lezers die zijn/haar tanden wil zetten in dat rode terroristje van ons?

Morgan

Veel roring in Harderwijk vandaag. Morgan (de orka) is op transport gegaan. Op de boulevard stond een hele batterij aan ME klaar. Er was politie op de fiets, politie te water, politie in auto's, er was pers en er was een grote hijskraan die vanaf de boulevard te zien was. Toen ik er vanmorgen langs fietste, was Morgan al opgetakeld, misschien was ie zelfs al onderweg.
Ik ken een aantal mensen die voor Morgan hebben gezorgd en weet dat ze het beste met het dier voor hebben. Ze zijn tegen beter weten in gewoon van die zwartwitte joekel gaan houden, wat ik me levendig voor kan stellen als je zo'n dier dag in dag uit verzorgd. 
Het zal wel een spannende dag zijn voor alle direct betrokkenen.
Vanavond komen ze aan op Tenerife. Laten we hopen dat alles goed gaat.

weer een reisje

Geheel tegen mijn gewoonte in, schrijf ik deel 2 van het geheime dolfijneneiland zonder een duidelijke opzet, om de doodeenvoudige reden dat ik nog geen opzet héb. Ik krijg er alsmaar geen verzonnen, en dus heb ik besloten maar gewoon het avontuur aan te gaan. Het kan niet op met de avonturen: eerst al reizen naar Bali en nu weer op reis met Fantasia Airlines.
Het enige wat ik aan houvast heb, is een ingang voor het verhaal en daarna een vaag idee, maar dat is dan ook alles. Toen ik schrijflessen gaf raadde ik mijn cursisten altijd af om zomaar wat te schrijven, want och, de weg was zo snel verloren en voor je het wist legden ze honderden kilometers af op een perceel van amper 10 bij 10.
'Maak een plan, een hoofdstukindeling, zorg dat je een kapstok hebt waaraan je je verhaal kunt ophangen,' zei ik altijd. En ik zeg het nóg tegen mensen die ik begeleid met schrijven, omdat het makkelijker is. Noodzakelijk ook, mijns inziens, want het wordt al gauw een zootje.
En nu ga ik zelf dat hele schema overboord kieperen. Ik ga gewoon het diepe in, gelukkig met de wetenschap dat ik het wel kan, omdat ik af en toe wel wat verstand heb van verhalen. Het is mijn vak, meestentijds weet ik wat ik doe. Ik doe alleen iets nieuws nu, net zoals ik de hele tijd nieuwe dingen doe.
Dus.
Niks geen schema, geen hoofdstukindeling, niks. Gewoon instappen en maar zien waar ik op uit kom. Kan best zijn dat er ergens een punt is waarop ik uit moet stappen om opnieuw te beginnen, maar vooralsnog vlieg ik ins Blaue Hinein, ennuh, ik moet zeggen, het is best lekker hier. Ik vermaak me wel. Zal ik zwaaien?

stille kracht?

Het thema voor de kinderboekenweek 2012 is 'hallo wereld'.
Komt dat even goed uit!
Ik denk dat het geheime dolfijneiland daar perfect in past. Misschien zijn er echt stille krachten aan het werk om de serie de wereld in te helpen. Misschien is de magie vanuit het Oosten met me meegereisd en geeft het me stilletjes een duwtje in de rug.
Ik voel het, ik raak weer in beweging...

klaar voor de start...

Goed.
De mist is opgetrokken, de dag is weer helder. Ik nog niet helemaal, maar dat komt vanzelf. Ik heb me weer aan mijn bureau gezet en poog te beginnen met deel 2. Ik vertoon nog erg veel schrijfontwijkend gedrag, weet duizend andere dingen te doen, maar moet me nu echt proberen te focussen op weer een lange en intensieve tijd schrijven. Het houdt in dat ik een beetje ga onderduiken, niet al teveel bezoekjes ga plannen en rustig aan ga doen. Niet teveel erop uit gaan, niet teveel wijntjes drinken, op tijd m'n bedje induiken. Het is eigenlijk hetzelfde als op reis gaan en zijn. Ik ben er wel, maar ook een beetje niet.
Ik ga dus weer a-sociaal doen, daar komt het in grote lijnen op neer. Hier probeer ik wel te schrijven natuurlijk, zo vaak ik kan en wil, als opwarmertje voor het 'echte' werk. Sorry alvast voor mijn individualistische gedrag, maar ik zou niet weten hoe ik het anders kan doen.

Mister Mist

Mist ontneemt het zicht op dat wat komt en is geweest.
Mist is de meester van het NU.

vroeg (v)uur

Nog steeds niet in mijn ritme. Ben vroeg in de avond al moe en akelig vroeg wakker, en met akelig vroeg wakker bedoel ik dat m'n doppen open springen rond een uur of vijf. Ik kan dan met geen mogelijkheid meer slapen, dus ga ik er maar uit, wacht ik op de krant, eet ik een broodje kaas en slobber ik een kopje thee. Ik mijmer wat, douche me, kleed me aan en wacht, maar waaróp ik precies wacht, weet ik eigenlijk niet. Misschien tot iedereen de deur uit is, of misschien gewoon tot half negen. Vandaag wacht ik in ieder geval tot tien voor half tien en dan ga ik met m'n buuf mee als oefenobject voor haar cursus ontspanningsmassage.
'Maar ik zal ook dingen over moeten doen, hoor, want ik kan het nog niet zo goed.'
'Geeft niet,' zei ik, 'doe jij het maar zo vaak mogelijk over met mij.'
Het duurt een uur, maar misschien wat langer, en dan sjouw ik weer naar mijn atelier om te proberen het magische vuur te pakken te krijgen. Ik zal er hoogstwaarschijnlijk flink wat moeite voor moeten doen, want op mijn takken zit nog een flinke lading tropische druppels, dauw en tranen.

kom je weer naar me toe?

Het lijf is zondagochtend geland op Schiphol, maar de geest is er nog niet helemaal. Geen idee waar die zweeft. Misschien is ze ergens blijven hangen boven een zee of berg ver weg. Misschien is ze gestruikeld en zwaar gekneusd, misschien is ze gebutst en zijn er vitale onderdelen geraakt, of misschien is ze gewoon wat in de war over waar ze nou heen moet. Misschien weet ze nog niet of ze moet gaan of blijven, misschien wil ze niet naar de naakte kale bomen hier, misschien prefereert ze bloemen en de zon boven kou, donkere dagen en lange nachten.
Het enige wat ik kan doen is wachten en haar terugschrijven naar mezelf.
'Kom maar meisje, kom maar hier. Ik heb wel plek voor jou, ik zorg heus dat je je huis weer past. Ik blaas je wel wat warmte in, fluister gedichten in je oor, steek een kaarsje voor je aan, blader met jou door herinneringen en koester wat gekoesterd mag worden.
Hier hoor je thuis, gewoon bij mij. Kom je alsjeblieft terug? Ik voel me naakt zo zonder jou, en naakt zijn in de winter maakt koud en kil. Kom, vlieg naar me toe, wees dapper. Trotseer de afstand, durf afscheid te nemen, blijf niet hangen in wat was, maar deal met het nu. Ik help je wel. Toe, laat me weer heelhuids thuiskomen alsjeblieft...'

ben in Bali

Zie www.margrietopreis.blogspot.com

alwéér nog maar 1 nachtje slapen

Och jee, jongens, ik ren als een malle door het leven op het moment. Een gekkenhuus ben ik.
Maarrrrr!
Binnen 24 uur zit ik in het vliegtuig, en over 46 uur zet ik voet aan de grond in Bali.
M'n eigen fijne Ketut uit Ubud haalt me van het vliegveld en brengt me naar mijn appartement alwaar ik mijn overvolle rugzak neer kan zetten en kan beginnen aan wat hopelijk een inspiratievolle reis zal worden.
Zoals gezegd, ik weet niet of ik een blog bij ga of kan houden, maar áls ik dat doe, doe ik dat op m'n reisblog. Als ik mezelf morgenochtend genoeg onder controle heb, zal ik zeer zeker een poging wagen om er wat op te zetten. Een eenvoudige klik op Bali hiernaast brengt u waar u wezen wil...

Liefs!